Καλημέρα... Παγκόσμια ημέρα Αλτσχάιμερ σήμερα...Αξίζει λίγο να δώσουμε ενδιαφέρον...
Έχοντας συγγενικό πρόσωπο πρόσωπο που πάσχει από τη νόσο, ευαισθητοποιούμαι περισσότερο...Έστω και για λίγο η σκέψη μου πάει σε όλους αυτούς τους ασθενείς και σίγουρα στους συγγενείς που φροντίζουν αυτά τα άτομα και λαμβάνουν έτσι και αυτοί ένα βάρος...Εύχομαι, παρά τις προβλέψεις, να σταματήσει να εξαπλώνεται...
Στην Ελλάδα υπάρχουν 140.000 χιλιάδες ασθενείς και 40 εκατ. παγκοσμίως
Η Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Σεπτεμβρίου, με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τη νόσο, αλλά και την αφύπνιση και ενεργοποίηση της Πολιτείας.
(πηγή http://www.newsbeast.gr)
πληροφορίες στοιχεία κτλ και άλλα δείτε και εδώ...
ακόμη για πληροφορίες κτλ υπάρχει και η Ελληνική Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Συναφών Παθήσεων (http://www.alzheimer-hellas.gr/)
ως επίλογο, κλείνοντας λίγο πιο ανάλαφρα, αφήνω ένα ανέκδοτο που βρήκα από http://asteiakia.gr/
Μια γερόντισσα με προχωρημένο Αλτσχάιμερ σε μια στιγμή αναλαμπής καλεί 3 φιλενάδες και παλιές συμμαθήτριες για καφέ.
Μια ώρα πριν το ραντεβού η κόρη της λέει:
«Μάνα εγώ επειδή θα λείψω για 2-3 ώρες και για να μην σε πιάσει πάλι η άνοια θα βάλω ένα χαρτί μεγάλο στο ψυγείο που θα γράφει καφέ και κουλουράκια ώστε όταν έρθεις στην Κουζίνα να το δεις και να κεράσεις τα κορίτσια εντάξει;»
Τελικά το χαρτί μπαίνει στο ψυγείο, η κόρη φεύγει τα κορίτσια (με Αλτσχάιμερ επίσης, συνομήλικες γαρ) έρχονται.
Κάποια στιγμή μετά από 1 ώρα η γερόντισσα μπαίνει στην Κουζίνα για πιει νερό βλέπει το χαρτί και φωνάζει
-Κορίτσια καφέ θέλετε;
-Θέλουμε - θέλουμε !
Πίνουν τον καφέ, γυρίζει στην Κουζίνα η γερόντισσα να αφήσει τα φλιτζανάκια βλέπει το χαρτί και μονολογεί ένα καφέ τους κάνω.
Ξαναφωνάζει καφέ θα πιούμε;
Θα πιούμε - θα πιούμε ! Τα κορίτσια αυτό γινόταν επί 2-3 ώρες μέχρι που ότι υπήρχε από καφέ Νες, ελληνικός, καπουτσίνο, εσπρέσο, φρέντο τα ήπιαν όλα.
Φεύγοντας τελικά τα κορίτσια συναντιούνται στην είσοδο της οικοδομής χωρίς να γνωρίζονται και συζητούν μεταξύ τους:
-Ρε την τσιγκούνα 3 ώρες έναν καφέ δεν κέρασε.
-Μια ζωή ίδια θα είναι! λέει η άλλη, τα ακούει η κόρη και τρελαίνεται.
Τρέχει γρήγορα επάνω μέσα στην ντροπή και φωνάζει:
-Ρε μάνα χαρτιά βάλαμε καφές έτοιμος κουλουράκια έτοιμα γιατί ρε μάνα ρεζίλι γίναμε!
Και η μάνα ατάραχη:
-Κορίτσι μου καμιά δεν ήλθε από τις ξεκουτιασμένες μόνη μου είμαι όλο το απόγευμα!
Μια ώρα πριν το ραντεβού η κόρη της λέει:
«Μάνα εγώ επειδή θα λείψω για 2-3 ώρες και για να μην σε πιάσει πάλι η άνοια θα βάλω ένα χαρτί μεγάλο στο ψυγείο που θα γράφει καφέ και κουλουράκια ώστε όταν έρθεις στην Κουζίνα να το δεις και να κεράσεις τα κορίτσια εντάξει;»
Τελικά το χαρτί μπαίνει στο ψυγείο, η κόρη φεύγει τα κορίτσια (με Αλτσχάιμερ επίσης, συνομήλικες γαρ) έρχονται.
Κάποια στιγμή μετά από 1 ώρα η γερόντισσα μπαίνει στην Κουζίνα για πιει νερό βλέπει το χαρτί και φωνάζει
-Κορίτσια καφέ θέλετε;
-Θέλουμε - θέλουμε !
Πίνουν τον καφέ, γυρίζει στην Κουζίνα η γερόντισσα να αφήσει τα φλιτζανάκια βλέπει το χαρτί και μονολογεί ένα καφέ τους κάνω.
Ξαναφωνάζει καφέ θα πιούμε;
Θα πιούμε - θα πιούμε ! Τα κορίτσια αυτό γινόταν επί 2-3 ώρες μέχρι που ότι υπήρχε από καφέ Νες, ελληνικός, καπουτσίνο, εσπρέσο, φρέντο τα ήπιαν όλα.
Φεύγοντας τελικά τα κορίτσια συναντιούνται στην είσοδο της οικοδομής χωρίς να γνωρίζονται και συζητούν μεταξύ τους:
-Ρε την τσιγκούνα 3 ώρες έναν καφέ δεν κέρασε.
-Μια ζωή ίδια θα είναι! λέει η άλλη, τα ακούει η κόρη και τρελαίνεται.
Τρέχει γρήγορα επάνω μέσα στην ντροπή και φωνάζει:
-Ρε μάνα χαρτιά βάλαμε καφές έτοιμος κουλουράκια έτοιμα γιατί ρε μάνα ρεζίλι γίναμε!
Και η μάνα ατάραχη:
-Κορίτσι μου καμιά δεν ήλθε από τις ξεκουτιασμένες μόνη μου είμαι όλο το απόγευμα!
1 σχόλιο:
Αχ ...δυστυχώς μόνο οι πολιτικοί μας φαίνεται να έχουν πάθει Αλτσχάιμερ...
Δημοσίευση σχολίου