Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το διαχειριστή του blog μέσω του e-mail
dionysioss.blogspot.com@gmail.com
Σχόλια, παρατηρήσεις, προτάσεις και
ό,τι άλλο θέλετε για να γίνει αυτή η προσπάθεια καλύτερη...

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

κλείσιμο του "Ελεύθερου Τύπου", του ραδιοφωνικού σταθμού City






Χαιρεται αναγνώστες μου.σας παραθέτω το ρεπορταζ από το zougla.gr.To μόμο που θα πώ εγώ είναι πως όταν κλέινει ένα Μ.Μ.Ε θίγεται ένα κομμάτι της δημοκραατίας...Συμπεράσματα όμως πάντα δικά σας...







Η κατάρα του 2004 και τα λεφτά του Θόδωρου23 Ιουνίου 2009, 23:20Νίκος Γούναρης
Το λουκέτο στον «Ελεύθερο Τύπο» δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Υπήρξε απόρροια μιας σειράς λανθασμένων επιλογών, επιπόλαιων κινήσεων και ανεφάρμοστων σχεδίων από την πλευρά της ιδιοκτήτριάς του, κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου.
Βεβαίως, κανείς δεν πίστευε ότι ο σύζυγός της κ. Θεόδωρος Αγγελόπουλος -βασικός χρηματοδότης του εγχειρήματος (συνολικά εκτιμάται ότι του κόστισε περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ)- θα έκλεινε την εφημερίδα και τον ραδιοφωνικό σταθμό «City», που στο μεταξύ είχε αγοράσει.
Το γεγονός είναι ότι από τον περασμένο Οκτώβριο είχε αφαιρέσει την οικονομική διαχείριση από τη σύζυγό του και την ασκούσε ο ίδιος, με βασικό του συμπαραστάτη τον κ. Μάρτον Σίμιτσεκ, ο οποίος σε καθημερινή βάση, από τον τελευταίο όροφο του Blue Land Center, κατηγορούσε τους εργαζόμενους στο συγκρότημα του πρώτου ορόφου ως χαραμοφάηδες και ανίκανους. Η ειρωνεία είναι πως ο κ. Σίμιτσεκ ήταν αυτός που ανέλαβε την τελική φάση της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων για λογαριασμό της κυρίας Αγγελοπούλου. Πολλοί λένε, μάλιστα, ότι χωρίς αυτόν τίποτε δεν θα ήταν έτοιμο στην ώρα του.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως σε έναν από τους αρχικούς θυελλώδεις καυγάδες του ζεύγους, για το θέμα των οικονομικών, ο κ. Αγγελόπουλος είχε πει πως κανείς δεν δικαιούται να παίζει με τα λεφτά του.
Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι το ότι είχε ήδη ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση και το επιχειρηματικό πλήγμα για τον κ. Αγγελόπουλο ήταν από την αρχή μεγάλο (αύξηση εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων στο ποσοστό του στην ελβετική τράπεζα UBS, ζημιές από τα καράβια, απώλειες από την υπόθεση Μέιντοφ -όπως αποκάλυψε ένθετο περιοδικό στον Ελεύθερο Τύπο!!! κ.λ.π.). Θα πείτε, τι ήταν οι ζημίες του «Ελεύθερου Τύπου» σε σχέση με τα υπόλοιπα; Κι όμως. Ένας επιχειρηματίας που έχει μάθει να κερδίζει χρήματα από παντού, ενδεχομένως αντιμετωπίζει την -χωρίς προφανή στόχο και λόγο- απώλεια λιγότερων χρημάτων εξαιρετικά αρνητικά.
Πάντως, οι περισσότεροι εκτιμούσαν ότι στην χειρότερη περίπτωση θα παραχωρούσε τα ΜΜΕ σε κάποιον ενδιαφερόμενο, καθώς τώρα θα πρέπει να πληρώσει όχι μόνο σε χρήμα (αποζημιώσεις αρκετών εκατομμυρίων ευρώ) αλλά και σε φήμη. Το τελευταίο ενδεχομένως μπορεί να μην ενδιαφέρει τόσο πολύ τον ίδιο, αλλά σίγουρα ενδιαφέρει τη σύζυγό του. Εκτός κι αν, όπως εκτιμάται, το λουκέτο μπήκε για να μην αποδειχθεί στην πράξη ότι κάποιοι μπορούσαν ενδεχομένως να πετύχουν εκεί όπου η Γιάννα Αγγελοπούλου απέτυχε. Κι αυτό θα ήταν μάλλον χειρότερο για το πρεστίζ της σιδηράς κυρίας του 2004.
Γιατί, λοιπόν, η κυρία Αγγελοπούλου αγόρασε τον «Ελεύθερο Τύπο», παρά το γεγονός ότι αρκετοί της είχαν εισηγηθεί να βγάλει μια νέα εφημερίδα;
Μετά την αποτυχία της εξαγοράς του Πήγασου και μεριδίου του Mega, το ζεύγος Αγγελόπουλου ήταν σαφές ότι είχε αποφασίσει να ασχοληθεί με τα κοινά. 'Ηταν η εποχή που πρόσκαιρα (;) είχε απομακρυνθεί το όνειρο της Προεδρίας της Δημοκρατίας, αλλά και η εποχή που είχε ξεκινήσει η παντοκρατορία Καραμανλή. Με το ΠΑΣΟΚ στα πρόθυρα της διάλυσης, η εξαγορά ενός ''δεξιού'' φύλλου φάνταζε πολύ καλή επιλογή. Άλλωστε, για πολλούς μια επιτυχημένη εκδότρια μπορεί να γίνει σχεδόν τα πάντα -ακόμη και ο θηλυκός Λαμπράκης…
Η κυρία Αγγελοπούλου με την… καθοδήγηση των προσωπικών της συμβούλων (Λευτέρης Κουσούλης, Αντώνης Παπαγιαννίδης κ.λ.π.) είχε αποφασίσει ότι η εφημερίδα της θα γινόταν πιο φιλελεύθερη, με κεντροδεξιά απόκλιση.
Κάπου εκεί μπήκε στο παιχνίδι και η ισπανική εταιρεία Innovation. Κανείς δεν γνωρίζει πώς ελήφθη η απόφαση να προσληφθεί μια κορυφαία πράγματι εταιρεία με ειδίκευση στη διάσωση και όχι στη δημιουργία νέων εφημερίδων.
Η πραγματικότητα είναι ότι η εταιρεία αυτή πληρώθηκε αδρά (περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις), και δουλεύοντας επί μήνες παράλληλα με την συνεχιζόμενη έκδοση του «Ελεύθερου Τύπου» σχεδίαζε κρυφά με ένα νέο επιτελείο το καινούργιο φύλλο.
Οι αλλαγές δεν είχαν να κάνουν μόνο με την εμφάνιση (lay out) του φύλλου. Η ανατροπή ήταν πλήρης. Άλλος προσανατολισμός, άλλες προτεραιότητες, και γενικά άλλος… κόσμος.
Το εντυπωσιακό πράγματι εγχείρημα κλήθηκε να εφαρμόσει ο νέος διευθυντής του φύλλου, ο Λάμπρος Σμαΐλης, ο οποίος είχε ήδη αντικαταστήσει τον Μπάμπη Κούτρα, τον άνθρωπο που αποτέλεσε τους πρώτους μήνες τον συνδετικό κρίκο μετάβασης από τον παλιό στον νέο «Ελεύθερο Τύπο».
Η κυρία Αγγελοπούλου, όμως, δυό μέρες πριν την έκδοση του ανανεωμένου φύλλου, τον Μάιο του 2007, έκρινε (με την προτροπή και των Ισπανών συμβούλων της) ότι ο κ. Σμαΐλης δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στο εγχείρημα. Τον αντικατέστησε με συνοπτικές διαδικασίες με τον Γιάννη Παπουτσάνη, ο οποίος είχε ήδη διευθυντικές περγαμηνές, εργαζόμενος επί σειρά ετών στην τηλεόραση. Κάπου εκεί ανακαλείται από τις εφεδρείες και ο Σεραφείμ Κοτρώτσος, που καλείται να βοηθήσει στο εγχείρημα.
Ο «Ελεύθερος Τύπος» με τη νέα του μορφή, στα μοτίβα των Ισπανών, άντεξε πραγματικά ελάχιστες ημέρες.
Η νέα διευθυντική ομάδα από την αρχή σχεδόν δεν πίστεψε στο… μη ευθέως πολιτικό-κοινωνικό μοντέλο της εφημερίδας-περιοδικό, και σιγά-σιγά προσπαθούσε να το ανατρέψει μέσα από συγκρούσεις με τους Ισπανούς, οι οποίοι ωστόσο παρέμεναν ακόμη ''δυνατοί''.
Ήδη τα χρήματα που είχαν επενδυθεί ήταν πολλά. Ορισμένοι μιλούν για ακατανόητα έξοδα σε ό,τι αφορά στον εξοπλισμό, και άλλοι για σπατάλες, που από την πρώτη στιγμή υποθήκευσαν το εγχείρημα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το χαρτί, το ακριβότερο των ελληνικών εφημερίδων (ελβετικό 52 γραμμαρίων με ιδιαίτερη λευκότητα).
Παρά ταύτα, η εφημερίδα ξεκινά. Το εγχείρημα, αν και επικρίνεται από αρκετούς παραδοσιακούς αναγνώστες, οι οποίοι σταδιακά εγκαταλείπουν την εφημερίδα (σ.σ. το κοινό του «Ελεύθερου Τύπου» ήταν ανέκαθεν το μεγαλύτερο ηλικιακά σε σύγκριση με αυτό των υπολοίπων σοβαρών εφημερίδων της χώρας), φαίνεται ότι συνετέλεσε στην προσέλκυση νέων αναγνωστών. Οι πρώτες έρευνες είναι ενθαρρυντικές για το τότε μοντέλο. Η εφημερίδα κερδίζει ακόμη και αναγνώστες που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ.
Ένα αμφιλεγόμενο κομμάτι στην όλη λειτουργία του εντύπου είναι οι «προσφορές». Εκτιμάται πως παρά τα χρήματα που δόθηκαν (π.χ. λεξικό Μπαμπινιώτη, που κόστισε εκατομμύρια ευρώ) οι προσφορές συνολικά ήταν αποσπασματικές, χωρίς ενιαίο χαρακτήρα και με ασαφή κατεύθυνση.
Σε όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί και η δυαρχία που αντικειμενικά αναπτύχθηκε στην εφημερίδα. Καθημερινά, όλο και περισσότερο διαμορφώνονταν δύο πόλοι εξουσίας. Άλλες ήταν οι κατευθύνσεις και οι εντολές του Γιάννη Παπουτσάνη, άλλες οι επιθυμίες του Σερεφείμ Κοτρώτσου.
Ο τελευταίος, αφού τα βρήκε με τον άσπονδο φίλο του, τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας Μιχάλη Ζαχαράτο, και με τη συνδρομή του ειδικού συμβούλου Θανάση Παπαγεωργίου, μετείχε στην ισχυρή τριανδρία με απ’ ευθείας πρόσβαση στην «Κυρία».
Όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, όλοι περιμένουν την διαφαινόμενη αντικατάσταση του Γιάννη Παπουτσάνη με τον Σεραφείμ Κοτρώτσο. Κι όμως, η ανακοίνωση που μπαίνει στον ειδικό πίνακα είναι μια έκπληξη πρώτου μεγέθους για όλους.
Ο νέος διευθυντής είναι ο Αντώνης Παπαγιαννίδης, ένας διανοητής της δημοσιογραφίας, βαθύς γνώστης του οικονομικού ρεπορτάζ, νομικός σύμβουλος της Ένωσης Ιδιοκτητών, που έως εκείνη τη στιγμή δεν είχε αναλάβει άλλη ηγετική θέση σε ΜΜΕ.
Η εποχή Παπαγιαννίδη ξεκινά με τον Σεραφείμ Κοτρώτσο φανερά αποστασιοποιημένο από το καθημερινό φύλλο. Κατόπιν συμφωνίας, του ανετέθη η αναμόρφωση του ΕΤ της Κυριακής, που αποτέλεσε και την αρχή του ξηλώματος στο «ισπανικό πουλόβερ».
Το καθημερινό φύλλο αρχίζει να αποκτά πιο σαφή στρατηγική. Από τη μια παίζει θεσμικά (ειδική έκδοση για τους Αγώνες των Ελλήνων, με εκδήλωση όπου παρέστη και ο πρωθυπουργός, εκδήλωση στο Γράμμο παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας) και από την άλλη κινείται θεματολογικά σε πιο κοινωνικά θέματα, ασκώντας πολλές φορές δριμύτατη κριτική σε υπουργούς και στελέχη της Κυβέρνησης, που σχεδόν καθημερινά διαμαρτύρονται εντονότατα. Εφαρμόζει, δηλαδή, για πρώτη φορά το αρχικό μότο της κυρίας Αγγελοπούλου «είμαστε με τον Καραμανλή, αλλά γράφουμε τα πάντα και ασκούμε κριτική».
Εκείνη την εποχή ο μέσος όρος των πωλήσεων κρίνεται ικανοποιητικός. Για παράδειγμα, το φύλλο του Σαββάτου κινείται μεταξύ 45 και 55 χιλιάδων φύλλων πανελλαδικά.
Την ίδια ώρα, στον ΕΤΚ γίνονται σημαντικές αλλαγές. Μεγαλώνει σε σχήμα, αλλάζει η φιλοσοφία, τα κείμενα γίνονται περισσότερο πολιτικά και αρκούντως παραπολιτικά. Και, από μια βραβευμένη παγκοσμίως εφημερίδα με μοναδικό σχεδιασμό, βρίσκεται να είναι κάτι μεταξύ των εφημερίδων «Βήμα της Κυριακής» και «Πρώτο Θέμα».
Οι αλλαγές και οι πειραματισμοί συνεχίζονται αδιάκοπα, κάτω από την καθοδήγηση του Σεραφείμ Κοτρώτσου, που έχει ήδη από την αρχή εκχωρήσει σημαντικές αρμοδιότητές του (όχι για την ύλη, αλλά για την εκδοτική πολιτική) τόσο στον Μιχάλη Ζαχαράτο, όσο και στον υπεύθυνο για το ατελιέ και το πιεστήριο Νίκο Ντούγια.
Αρχές φθινοπώρου του 2008, σε μια θυελλώδη σύσκεψη υπό την κυρία Αγγελοπούλου, ο Αντώνης Παπαγιαννίδης βρίσκεται μπροστά σε συντονισμένα πυρά από την «παρέα του 2004». Η ιδιοκτήτρια δεν τον καλύπτει και ο ίδιος υποβάλλει την παραίτησή του.
Και έτσι, φτάνουμε στην τελική πράξη του δράματος. Από την πρώτη κιόλας στιγμή το καθημερινό φύλλο αλλάζει προσανατολισμό. Ξαναγίνεται πιστό όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στο σύνολο του πολιτικού της προσωπικού -με εξαίρεση ίσως τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Κάθε κείμενο ζυγίζεται και προσαρμόζεται στις ημερήσιες εντολές που δίνονται. Η αρθρογραφία περιορίζεται και αποκτά συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Οι επισκέψεις υπουργών στο κτίριο του Αμαρουσίου πυκνώνουν. Σχεδόν όλοι περνούν από εκεί, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Κώστα Καραμανλή.
Τι καλύτερη απόδειξη, ότι το φύλλο ξαναγίνεται η «ναυαρχίδα της παράταξης», όπως λέγανε και παλιά; Μόνο που δεν είχε πια ναύτες – αναγνώστες, καθώς επί δύο χρόνια τους είχε συστηματικά εκδιώξει προκειμένου να βρει νέους, που σταδιακά θα τους έχανε τώρα και αυτούς. Ο απόλυτος παραλογισμός, δηλαδή.
Μεσολάβησε και η παρέμβαση του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, που έδωσε εντολή για αιματηρές περικοπές και αυστηρή τήρηση του μπάτζετ.
Άρχισαν οι απολύσεις, η στοχευμένη εθελούσια έξοδος στελεχών, οι περικοπές στο χαρτί, στα ένθετα, σε όλα.
Όλα αυτά όμως χωρίς προφανές σχέδιο, χωρίς κανένα από τα δημοσιογραφικά στελέχη -πλην του διευθυντή- να γνωρίζει την κατεύθυνση και τον τελικό σχεδιασμό.
Τους τελευταίους μήνες η εφημερίδα διακρινόταν για την αμηχανία της στην πολιτική ατζέντα. «Ψέλλιζε» σε βάρος κυβερνητικών επιλογών και βρισκόταν συνήθως μια μέρα πίσω από την επικαιρότητα, προφανώς όχι λόγω ανικανότητας εκτίμησης του θέματος, αλλά αδυναμίας διαχείρισής του.
Το αποτέλεσμα ήταν αποκαρδιωτικό, τόσο σε επίπεδο παρέμβασης όσο και σε επίπεδο κυκλοφοριών. Το κυριακάτικο φύλλο έφτασε να πουλά περί τις 60 – 65 χιλιάδες κατά μέσο όρο και το Σαββατιάτικο βία 25.000.
Δηλαδή, μετά από μια επένδυση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, η οικογένεια Αγγελόπουλου είχε στα χέρια της μια εφημερίδα που όλο και περισσότερο έμοιαζε με τον παλιό Ελεύθερο Τύπο, πουλούσε σχεδόν το ίδιο και δε είχε καμία απήχηση στην κοινωνία.
Υ.Γ. Ανεξαρτήτως όλων των παραπάνω, υπάρχει και μία παράμετρος που κανείς δεν έχει αναφέρει έως σήμερα: Η μακροχρόνια δικαστική διαμάχη του κ. Θεόδωρου Αγγελόπουλου με τον αδελφό του Κωνσταντίνο, για μέρος της περιουσίας που ανέρχεται σε περίπου 10 δισ. ευρώ, αν και δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως, βαίνει αισίως για την πλευρά των εναγομένων που έως τώρα έχουν αθωωθεί από όλες τις κατηγορίες.
Και, βεβαίως, ο κ. Θεόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν περίμεναν να πάρουν δουλειές από το κράτος βγάζοντας μια εφημερίδα. Εκείνη την εποχή, όμως, είχαν στα χέρια τους ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο. Δεν ήταν τυχαία η συμπεριφορά της εφημερίδας ως προς οποιοδήποτε θέμα αφορούσε στο σύνολο του δικαστικού σώματος -αλλά και σε μεμονωμένες περιπτώσεις, όταν το σύνολο σχεδόν των υπολοίπων ΜΜΕ ασκούσαν έντονη κριτική.
(Πρώτη καταχώρηση: 23 Ιουνίου 2009, 14:20)

εγκαίνεια μουσείου ακρόπολης








Η καρδιά της ιστορίας & του πολιτισμού ξανακτύπησε στην Ελλάδα είναι γεγονός. Το Σάββατο 20/6 σε μια λαμπρή τελετή παρουσία πολιτικής-πολιτειακής ηγεσίας ,αρχηγών πολλών κρατών και πλήθος κόσμου άνοιξε το μουσείο της Ακρόπολης, κάνοντας την Ελλάδα κέντρο του κόσμου έστω του κόσμου, έστω και για λίγο.. Αν και μας συγκίνηση η τελετή και όλο το γεγονός εντούτοις και μας λύπησε γιατί τα κλεμμένα παραμένουν στην Βρετανία αλλά και αμφιβάλλω αν είμαστε ικανοί να κρατήσουμε το βάρος & την αξία της ιστορίας μας.
Α και αν ολόκληροι υπουργοί εύχονται να επιστραφούν τα γλυπτά εμεις τι να κάνουμε ;προσευχή;;;;;; η ευχή θα πρεπε να ταν υποχρέωση και καθήκον. Περισσότερα λόγια είναι περριτά, αυτό όμως που θα φωνάξουμε δυνατά από αυτό το blog είναι:
RETURN THE ELGIN MARBLES
(οι εκπρόσωποι από το Βρετανικό μουσείο γιατί ήρθαν;)

ό,τι αντιληφθήκαμε

αναγνώστες χαίρεται...


ό,τι αντιληφθήκαμε









συνεχίζοντας την καταγραφή γεγονότων που μας έκαναν εντύπωση από 13/6 όπως τα έχω σημειώσει, θα αναφερθώ στην ομιλία του κ. Δημήτρη Νανόπουλου Ακαδημαϊκού- διακεκριμένου καθηγητή Φυσικής Υψηλής Ενεργειών (TEXAS A&M UNIVERSITY) με θέμα Μοντέρνα Κοσμογονία, που έγινε στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου «Κέφαλος» 13/6/2009.Όλο το κοινό κρέμονταν από τα χείλη του. Εμένα πάντως με άφησε άναυδο. Εύχομαι να συνεχιστούν τέτοιες προσπάθειες στο μέλλον για την ενημέρωση του κόσμου και σε πιο απλά και ευαίσθητα θέματα (π.χ περιβάλλον-ανακύκλωση κ.ά)

Άρχισαν για τα καλά και οι φωτιές σε όλη την Ελλάδα και το σημαντικό είναι πως δεν υπάρχουν
τα απαιτούμενα πτητικά μέσα γιατί δε πληρώθηκαν μισθώσεις και γατί κάποιοι έβλεπαν « βροχή»!...ούτε χειμώνας…Πάντως 15/6 στο Ρ/Σ ΣΚΑΪ στέλεχος της πυροσβεστικής είπε πως μπορούν να αντιμετωπισθούν μόνο 2 μεγάλες πυρκαγιές κοντά στην Αθήνα…

Αυτά
συμπεράσματα πάντα δικάσας
blogger

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

καλημέρα σας!

Αναγνώστες χαίρεται!



Δυστυχώς υπωχρεώσεις μας κράτησαν μακριά από την καταγραφή, αξιοσημείωτων κατ εμάς γεγονότων.Κάνοντας μια μικρή ανασκόπηση θα αναφερθούμε στα πιο σημαντικά...



1 από αυτά ήταν δυσάρεστο και ήταν η πτήση του γαλλικού αεροπλάνου στον ατλαντικό υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες που δε θα μάθουμε ποτέ.Σίγουραήταν το πιο μεγάλο αεροπορικ'ο δυστήχημα με 289 νεκρούς...






1 μεγάλο ευχαριστώ στην τηλεοπτική εκπομπή του Σκάι για το αφιέρωμα της στην Κεφαλονιά (1-3/6)





Ακόμη, παρόλο που δεν ασχολούμαστε με πολιτική την Κυριακή 7/6 έγιναν οι ευροεκλογές. Αναφέρω ότι η Κεφαλονιά είχε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής (κάπου 63%) και γενικότερα 1 στους 2 δε πήγε να ψηφήσει Γιατί άραγε τόσος κόσμος απαρνήθηκε το θεμελιώδες δικαίωμα της δημοκρατίας-που τόσοι αγώνες έχουν γίνει και σε μια χώρα που από αυτή ξεκίνησε η δημοκρατία (Χρυσός αιώνας Περικλή);










Πολύ φασαρία έχει γίνει τον τελευταίο καιρό σχετικά με τους λαθρομετανάστες (μεταφορά τους σε παλιά στρατόπεδα, νομιμοποίησή τους κτλ).4 πράγματα θα ρωτήσω: Γιατί δε κάνουν μια βόλτα έξω να δουν την κατάσταση-να ρωτήσουν τους μεν και τους δε, παρά αρκούνται σε ευκολόγια; Γιατί κάποτε άνοιξαν τα σύνορα και μπήκε αμέτρητος κόσμος που ποτέ δε καταγράφηκε; Επίσης ακούσαμε από «πολιτικά και εχόντων σοβαρή θέση χείλη» κουβέντες τύπου: « είναι μεγάλο το Αιγαίο, δε μπορούμε να το ελέγχουμε ….κτλ. Αναρωτιέμαι γιατί δε παραιτούται αφού δε μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους; Α φυσικά να μη φτάσουμε και στη λογική που ακούσαμε… «να τους πετάξουμε στη θάλασσα...»Δε παίρνουμε το μέρος κανενός. Αυτό που πιστεύουμε είναι ότι πρέπει να βρεθεί και να διατηρηθεί μια ισορροπία…Πάντως σε κουβέντα με Έλληνα που χει ζήσει 30 χρόνια στις Η.Π.Α μου είπε : «εκεί όταν ζητήσαμε εκκλησιά, μας πρότειναν χωράφι, το αγοράσαμε και χτίσαμε την εκκλησιά με λεφτά μας…»

Ο προεδρος της microsoft στην Κεφαλονιά




Ο πανίσχυρος αρχηγός της Microsoft και ένας από τους πιο πλούσιους του κόσμου, φιλοξενείται σε θαλαμηγό γνωστών επιχειρηματικών προσωπικοτήτων στον κόλπο του Αργοστολίου για να περάσει τις διακοπές του…