Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το διαχειριστή του blog μέσω του e-mail
dionysioss.blogspot.com@gmail.com
Σχόλια, παρατηρήσεις, προτάσεις και
ό,τι άλλο θέλετε για να γίνει αυτή η προσπάθεια καλύτερη...

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

1 μικρό οδοιπορικό στον Αίνο

Κυριακή 20/6. Ώρα 5.00 ξύπνημα, ετοιμασίες και κατά 5.45 αναχώρηση. 6.25 στάση στην άκρη του δρόμου στην ανηφόρα λίγο μετά τη διασταύρωση του δρόμου προς Σάμη και Αίνο,( αργραπυδιές)_ (αφετηρία και τερματισμός του οδοιπορικού μας). 6.30 ξεκίνημα πεζοπορίας μαζί με ένα σακίδιο με καπέλο, γυαλιά, φρυγανιές και νερό….στην αρχή κρύο-αέρας αφού το ντύσιμο ήταν ελαφρό με βερμούδα και κοντομάνικο!..6.47 ώρα έχοντας βρει καλό ρυθμό ανάβασης, μια στάση για φωτό



Βαλσαμάτα-Φραγκάτα. Οροπέδιο Ομαλών.

6.48 άλλη μια φωτό για να καταγράψω τα αραιά νέφωση…που να φανταζόμουν αυτό…που όλο και ερχόταν…..
είναι ότι βλέπαμε μπροστά μας λίγο πριν πάρουμε τη στροφή που απέναντι είναι τα ραντάρ. Μέσα στον αχό του αέρα που είχε ταχύτητα πάνω από 6 μποφόρ, από δυέυθηση Ν. Ανατολική, ακούσαμε την καμπάνα από την εκκλησία του Αγίου Γερασίμου. Ανάσα βαριά από την ανάβαση και την υγρασία του αέρα, και μόνο από τον στόμα.










στο ίδιο σημείο, κοιτώντας από πίσω μας…αυχένας κορυφών Αίνου- Ρούδι







2 λεπτά αργότερα φωτογραφίζω το ξωκλήσι του Αγ. Ελευθερίου, λίγο πριν πάρουμε το μονοπάτι από αριστερά συνεχίζοντας την ανάβαση, το σταυρό μας και συνεχίζουμε…







η υγρασία όλο και περισσότερη, το ίδιο και η ομίχλη…ορατότις γύρω στα 10μ.









συνεχίζουμε την ανάβαση προς την κορυφή Ρούδι με υψόμετρο 1124 μέτρα, που είναι τμήμα της περιοχής του εθνικού δρυμού του Αίνου, από το έτος 1962. Αξίζει να αναφέρω πως σε αυτό το χρονικό σημείο από την υγρασία ήμασταν «νοτισμένοι», ειδικά τα μαλλιά ήταν σαν να έχεις βρέξει. Αγωνία για την επαφή με τον δρόμο, υγρασία και ο ήλιος να παίζει με τα σύννεφα..



Μορφές περναριών που της σμίλευσαν τα γίδια , δημιουργούν εικόνες γιγάντιων δράκων, που αναδύονται μέσα από την ομίχλη, και ξαφνικά της διακρύνεις δίπλα σου. Δεν είναι τυχαίο που αρκετές φορές η ορατότητα έπεφτε στα δέκα μέτρα. Έβαζα το χέρι μου και την έπιανα, με την υγρή παλάμη μου καμάρωνα το σύννεφο…

Φεύγουμε από το μονοπάτι και με οδηγό της κολώνες της ΔΕΗ, παίρνουμε το δρόμο προς την κορυφή.

Ένας δυνατός συριγμός, έφτασε την ανδρεναλύνει μας στα ύψη, από την κορυφή και από τους ιστούς- πάρκο κεραιών.Δίπλα στην ξύλινη και εγκατελημένη οικία, κάναμε στην υπήνεμη πλευρά της το πεντάλεπτο όρθιο διάλειμμά-και στ΄’αση για φωτό





Ο αέρας περνούσε με τεράστια ταχύτητα και γινόταν ορατός από το υψηλό ποσοστό των υγροποιήσεων του. Περνώντας της καυτές μας αναπνοές και της ευχές μας πέρα μακριά προς το Πυργί και τον Πατραϊκό κόλπο…

Κατέβασμα μας επανέφερε στο μονοπάτι και στην συνέχιση της βόλτας. Μεγάλα και πανέμορφα έλατα ξεπρόβαλαν μαζί με τον ήλιο. Με χαρά τον δεχτήκαμε στην παρέα μας. Για τι μπήκαμε στην υπήνεμη πλευρά του βουνού- καιρού. Τα σύννεφα ανήκουν στην κορυφή και χάνονται στο γαλάζιο του μπλε, μόνο που δεν ξέρω αν είναι της θάλασσας ή του ουρανού…

Οι εικόνες γεμάτες από νέους τόπους όπως Ιθάκη, Σάμη, Λευκάδα, Ακαρνανικά, Οξιές…




Εδώ βλέπουμε Σάμη από κάτω και στο βάθος Ιθάκη Λευκάδα...

Έλατα και πολλά νέα μικρά μας περιμένουν και από μακριά με τον ήλιο είναι στολισμένες με της αστρατευρές δροσοσταλίδες υγρασίας. Ομορφιά που θυμίζει κάτι από παιδικά όνειρά…










Γίδια που βόσκουν μέσα στον δρυμό και ο ήχος από τα κουδούνια μας δίνει το ρυθμό
της ολοκλήρωσης…




Μια ακόμη πεζοπορία - εμπειρία έφτασε στο τέλος της, μα και η δεύσμεση για μια νέα διαδρομή- εμπειρία. Τα πόδια μου είναι σε υπερδιέγερση και καταβάλω αρκετή προσπάθεια να έχω τον έλεγχο τους, παρότι έκανα πάνω από 10λεπτη προσπάθεια αποφόρτισης.

Κοιτώ το ρολόι και λέει 10.09.βγάζω άλλες 2 φωτό από το χώρο αφετηρίας –τερματισμού






Μερικές συμβουλές

Ρούχα ελαφριά και ανάλογα με την εποχή.

Υποδήματα σε ύψος αστραγάλου, ελαφριά. Με χονδρές κάλτσες κνήμης.

Νερό που έχουμε προσθέσει σε φιάλη του1/ λίτρου μια κουταλιά ζάχαρι. Μικρές και συχνές λήψης του.

Φρυγανιές ή και μπισκότα σκέτα, ή φρούτο.

Κινητό, και πάντα τα άτομα πάνω από δύο.

Βάδισμα σε ανηφόρα με μικρά σταθερά βήματα, σε επίπεδο όσο δίνει ο διασκελισμός του ατόμου,

σε κατηφόρα τηρούμαι το πλευρικό και σε απότομη το ίδιο με την επιλογή του ζίκ- ζάκ. Κάποτε ένας δάσκαλός μου το έλεγε του μεθυσμένου, που όντως είναι, και μας κατεβάζει με ασφάλεια.

Ο καθένας μας έχει το δικό του διασκελισμό, που πρέπει να τον εφαρμόζει, γιατί έτσι το νιώθει, και τον ανακουφίζει, και αν είναι γρήγορος σταδιακά να επιβραδύνει ώστε η ομάδα να έχει συνοχή και οπτική επαφή. Δεν είναι τυχαίο που « φτιάχνονται» ζευγάρια, και φυσικά έχουν βρει το ρυθμό τους πριν και σε μικρότερες διαδρομές.

Ακόμη στα βουνά ο καιρός πολύ εύκολα μεταβάλλεται και πρέπει να έχουμε της ψυχοσωματικές δυνάμεις μας, για να ανταπεξέλθουμε στο καθετί μας παρουσιαστεί.



Μερικά στοιχεία που έμαθα ...

Ρούδι: Δεύτερη κορυφή του Αίνου. Εθνικός δρυμός από το έτος 1962. Με το σπάνιο είδος της κεφαλληνιακής ελάτης το « μαύρο έλατο» ΜΟΝΤΕ- ΝΕRO .

Η διαδρομή του έχει απόσταση 44,6 χιλιόμετρα, Εξ αυτών το 1/3 είναι με άσφαλτο, και τα 2/3 σε χώμα που στη κατηφόρα έχει πλούσια μορφή χαλικιού.

Χρόνος 3μιση περίπου ώρες



Λίγα ακόμα¨

Την παρούσα βόλτα την είχα ξανακάνει πριν 2 χρόνια Γενάρη...2η φορά ήταν μια εναλλακτική πρόταση να περάσει κανείς λίγες ξέγνοιαστες στιγμές απολαμβάνοντας τη φύση...ειδικά γαι τους λάτρεις της περιπέτειας και της πεζοπορίας και των μγάλων συγκινήσεων καθώς οι εναλλαγές συναισθημάτων όπως πςείγραψα ήταν πολλέςακόμα όλα αυτά τα παραθέτω για να ξέρουμε όλοι τι έχουμε και να προοσπαθήσουμε να τα διαφυλάξουμε...

Α και να θυμόμαστε δε ανάβουμε φωτιές ή πετάμε σκουπίδια όυτε καταστρέφουμε το φυσικό περιβάλλον...

Με τις εικόνες ακόμα στο μυαλό μου...

Σας αφήνω...

Δοκιμάστε και σεις...αξίζει τον κόπο



Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

(η π[αρόσα ανάρτηση ήταν ανεβεί 22/6 αλλά λογω προβλημάτων στο blogger.com σήμερα καταφέραμε)
τέλος για το πρόγραμμα εθελοντισμού «προστατεύω τον ευατό μου και τους γύρω μου», με την απονομή των βεβαιώσεων και την ομιλία του εκπαιδευτή εκπαιδευτών του Ερυθρού Σταυρού κ.Βαλλιανάτου για τα τροχαία ατυχήματα.




1 πρόγραμμα 100 ωρών που χε στόχο τη αντιμετώπιση γνώσεων στην αντιμετώπιση καταστροφών και κρίσεων. Δε θα πω περισσότερα, ήδη έχω αναφερθεί σε παλαιότερες αναρτήσεις. 1 μεγάλο μπράβο στους φορείς που το διοργάνωσαν μα και σε όλους αυτούς (γύρω στους 60) που το παρακολούθησαν…ευελπιστούμε στο μέλλον να διοργανωθού και άλλα τέτοια επιμορφωτικά προγράμματα.



πριν κλείσω την ανάρτηση αυτή θα αναφερθώ στην ομιλία που έκανε ο κ.Γερασιμάτος για τα τροχαία ατυχήματα. κάποια πράματα πολύ σημαντικά μεταξύ άλλων έχω στο νου μου και θα ήθελα να τα παρουσιάσω… χρειάζεται σωστή παιδεία και εκπαίδευση ειδικότερα σρις νέες ηλίκίες… αλλαγή νοοτροπίας όλων χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα που δόθηκε, όταν ανάβουμε φλάς για στροφή ή αλλαγή λωρίδας αιτούμαστε στους άλλους χρήστες του δρόμου, άρα περιμένουμε απάντηση-αντίδραση από τους άλλους, δε απιατούμε η κάνουμε ότι θέλουμε..εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες (βροχή, ολισθηρότητα, κακοί δρόμοι), για ό,τι γίνει κύριότεροι υπαίτειοι είμαστε εμείς….όσο για το βίντεο και τις φωτογραφίες που παρουσιάστηκαν…δε μπορώ να πώ ότι ήταν ακραίες, αφού ένα ατύχημα μπορεί να γίνει δίπλα μας, να εμπλακούμε ή ακόμα και να φταίμε…ας είναι όμως αυτές οι εικόνες στο μυαλό μας, να μας προβληματίζουν και…να μας κάνουν σωστούς…

κλείνω με λίγες φωτγραφίες των προταγωνιστών…εκπαιδευόμενοι-εκπαιδευτές


Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

καλημέρα σας!





καλημέρα!...πολύ νωρίς ξεκίνησε η μέρα μου (ως συνήθως)....
το φεγγάρι είναι στη "χάση" η λεβάντα και έτσι ξεκίνησα νωρις και την έκοψα(για να μη με φάνε μέλλισσες σφήκες και άλλα είδού και ένα ματσάκι...θα κοπούν σε μικρα ματσάκια κσι μετά θα πάνε σε ντουλάπες γαι το σκώρο...
κατα τα λοιπά ζέστη πολύ, μουντιάλ,και περιμένουμε διακοπές αυτά
α ένα ωραίο τραγουδάκι που μας άρεσε πολύ...
αυτά

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

coming back!.........

καλημέρα σας!...εδώ είμαστε...επιτέλους...καλό μήνα κιόλας.μετά από καιρό καταφέραμε να αφιερώσουμε λίγα λεπτά εδώ...πόσσα πράγματα αλήθεια έχουν γίνει από τη προηγούμενη φορά που έγραψα...σκέψεις και προβλήματισμοί που δε κατάφερα να βάλω τις λέξεις στη σειρά και να τις ανεβάσω...
περισσότερα προσεχώς...



άντε να ρθουν ...σα πολύ άργησαν

θα τα ξαναπούμε...