2 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από εκείνη τη μέρα, εκείνο το μεσημέρι, όταν έπεσε το πυροσβεστικό αεροπλάνο PETZETEL και έχασε τη ζωή του ο Σμήναρχος Κωτούλας Στέργιος... Αν και δυο χρόνια, οι αναμνήσεις ακόμα νωπές...Δε ξέρω, το μυαλό μου κάνει πάρα πολλές σκέψεις, νιώθω πάρα πολλά συναισθήματα...Δε μπορώ να γράψω πάρα πολλά...Άλλωστε μια τέτοια μέρα δε είχα σκοπό..Αυτές εδώ οι γραμμές είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στη θυσία αυτού του ανθρώπου από μέρους μου, ένα πολύ λιτό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλη τη προσφορά του...
Κλείνοντας, επειδή και φέτος είχαμε αρκετές φωτιές και πολλές εξ αυτών μεγάλες, εύχομαι αυτή η θυσία και όλων αυτών που χουν χαθεί εν ώρα κατάσβεσης, ας μας κάνουν λίγο πιο ευσυνείδητους, προσεκτικούς και με λίγο σεβασμό...
Τέλος, κλείνω με αυτό που το λέω σε τέτοιες περιπτώσεις και το πιστεύω απόλυτα, ότι κανείς δε πεθαίνει αν υπάρχουν άνθρωποι τον θυμούνται...
από το αρχείο ανασύρω και τις προηγούμενες αναρτήσεις...
ΗΡΩΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου