περιβάλλον...

Βρισκόμαστε στη καρδιά του καλοκαιριού... Και φέτος δυστυχώς, αρκετές φωτιές...ελπίζω να μη συνεχιστεί...

Είχα σκοπό να αφιερώσω μαι ανάρτηση γι αυτό, δυστυχώς δε τα κατάφερα πέραν από αυτές τις γραμμές..

ΛΙΓΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ...

Με φωτιές χάνονται άνθρωποι, περιουσίες, δάση δέντρα το οξυγόνο αν όχι για μας, για τους επόμενους...

δε θα πώ πολλά, η ζωή μου είναι τέτοια που έζησα αρκετά περιστατικά πυρκαγιών μέχρι που τα τελευταία χρόνια κάθε που χει αέρα γίνεται πραγματικά χαμός από φωτιά... Καταφέραμε μάλιστα πέρυσι να καταστρέψουμε πέρσι και ένα κομμάτι του Αίνου...και δε π΄ρεπει να ξεχνάμε πριν περίπου 3 χρόνια ότι ένΑς άνθρωπος αγωνιζόμενος να σβήσει φωτιά σκοτώθηκε και αναφέρομαι με πολύ συγκίνηση στο Κωτούλα Στέργιο...για μένα αυτές οι μνήμες είναι πολύ νωπές...

ΕΛΠΙΖΩ ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ..

μέσα από μια πα΄ρόμοια ανάρτηση ήθελα να παρουσιάσω μια Εκπομπή με θέμα ΑΕΡΟΠΥΡΟΣΒΕΣΗ.Είναι από την ΝΕΤ περσινή, παρουσιάστρια η κα Βίκη Φλέσσα(μπραβο της για αυτήν τη πολύ ωραία εκπομπή). Αξίζει το κόπο  να τη δείτε.. Εγώ έτυχε να τη δώ φέτος σε επανάληψη, σε ένα περίεργο ξενύκτι..Πραγματικά αξίζει...

Συγχαρητήρια να δώσω σε αυτούς τους ανθρώπους, σε όλους τους πιλότους και μηχανικούς που δίνουν σκληρές μάχες...Εγώ την έχω ξαναδεί 4 φορές.. Στόχος μου που την ανεβάζω είναι έστω και ΕΝΑΣ άνθρωπος να ευαισθητοποιηθεί ....

(για να δείτε και τα υπόλοιπα κομμάτια πηγαίνετε στα σχετικά βίντεο-προτάσεις και ακολουθείτε "αεροπυρόσβεση 1-12)

κλείνω με αυτό το σποτ από το Πυροσβεστικό Σώμα...

τονίζοντας παράλληλα ότι μπορούμε να καλούμε και στα τηλ 112 ή 911 ακόμα και χωρίς κάρτα ή και σε συσκευή χωρίς sim

Kαι να θυμ΄΄ομαστε...άνθρωποι είμαστε...πάνω από όλα μετρά η ζωή, μετά τα οικόπεδα οι επιχειρήσεις κτλ...όχι τίποτα άλλο αλλά να αξιωθούν και οι νεότεροι να προλάβουν λίγο πράσινο..

αυτά...

(αυτή η ανάρτηση αφιερωμένη σε όσους εμπλέκονται με τη καταστολή πρόληψη πυρκαγιών..Τους πυροσβέστες και σίγουρα τους πολλούς πολλούς εθελοντές για το έργο τους)


Ακόμη στον πατέρα μου, για τη αγωγή που κανε, για το τρόπο που με έκανε να καταλάβω το κίνδυνο της φωτιάς από παιδική ηλικία, δε θα το ξεχάσω, και για ότι έχουμε ζήσει και μου χεις μάθει σε τέτοιες καταστάσεις...

Τέλος, ένα ευχαριστώ στη Χριστίνα, που ήταν η πρώτη που εκείνο το ξημέρωμα άκουσε την ιδέα μου και με τη κουβέντα που κάναμε με ώθησε στο να γραφτούν αυτά. Σαφώς είχα στο νού μου κάτι παραπάνω, ελπίζω όμως και αυτές εδώ οι γραμμές να είναι ικανοποιητικές...Σε ευχαριστώ για όλα...