χάρη στη πρωτοβουλία ενός ανθρώπου τη μέρα αυτή παρακολούθησα τη ταινία «? θα θυμηθώ και θα σας πω». Μόλις τελείωσε είχα ένα πόνο στο στήθος, ένα σφύξιμο στο στομάχι… το κουβέντιασα με κάποιους και μου λένε ίσως ήταν βαριά η ταινία. τοσκέφτηκα και λέω όχι. εξάλλου η ταινία είναι βασισμένη στη ζωή. Αμέσως με έπιασε ένας προβλημτισμος έντοννος που με ταλαιπώρησε αρκετά.-τι σόι ανθρωποι άνθρωποι είμαστε? που πήγε ο ανθρωπισμός μας?η αγάπη που θα πρεπε να νιώθουμε για το συνάθρωπο? και άλλες πολλές αντίστοιχες σκέψεις. σίγουρο είναι ένα ο ρατσισμός πρέπει να μας προβληματίζει όλους και όλοι να κάνουμε βήματα για τη εξάλλειψή του από τη ζωή-συμπεριφορά μας. γι’αυτό μια παγκόσμια μέρα δεν είναι αρκετή για τη δημιουγία αυτού του προβληματισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου